2012.08.20

Pióro na sztorc

Wielu Czytelników zapewne pamięta kultową scenę z filmu Juliusza Machulskiego „Seksmisja”. Oto Jerzy Stuhr i Olgierd Łukasiewicz, czyli Maks i Albercik wędrują przez – jak sądzą – pustynię. W pewnej chwili znajdują starego kalosza, z którego wnętrza wydobywają pustą butelkę po tanim winie. „Hej! Nasi tu byli!” – komentuje znalezisko Maks. We współczesnym świecie podobny okrzyk „Nasi tu byli!” powinien wydać statystyczny Polak, natykając się na śmieci: puste puszki po piwie, plastikowe butelki PET, foliowe worki, papiery.
Niedawno spędziłem kilka dni nad Bałtykiem – z dala od dużych kurortów. Pierwszą rzeczą, jaką należało zrobić przed rozpoczęciem plażowania, to odrzucenie znajdujących się w piasku niedopałków papierosów, bo przeciętny Polak w taki sposób gasi i pozostawia nad wodą pety. Oczywiście na plaży zalegały także inne śmieci – często porzucano je w odległości zaledwie kilkunastu metrów od worka na odpady, usytuowanego przy wejściu na plażę. Nie inaczej jest w Bytomiu i okolicach. Kilka dni temu pojechałem rowerem na hałdę popłuczkową w Tarnowskich Górach – to zaledwie kilka minut jazdy od Dolomitów Sportowej Doliny. Hałda popłuczkowa posiada status prawnie chronionego parku kulturowego i jest wspaniałym punktem widokowym. Kto jeszcze nie był w tym miejscu – zachęcam go, aby rychło nadrobił to zaniedbanie. Jednak niestety, o ile ze szczytu hałdy – parku kulturowego rozciąga się wspaniały widok, to jej „taras” zasłany jest śmieciami: puszki po piwie, butelki po napojach, papiery. Miejsce piękne, a jednak w jakimś sensie efekt „zapsuty”. Podobnie jest na przykład na niewielkich stawach, jakich w okolicach Bytomia mamy jeszcze trochę. Mogłyby być miejscem „małego wędkarstwa”, małej rekreacji – tymczasem ich brzegi „obrzygane” są śmieciami. Jak widać, nie ma różnicy – czy to brzeg Bałtyku, czy mikrostawu na peryferiach Bytomia. Każde z tych miejsc traktowane jest tak samo: przyjść, zostawić śmieci, odejść.
W „Seksmisji” symbolem „naszych” była butelka po „jabcoku”. Obecnie „naszych” stać na dobre markowe wina, na piwa smakiem i jakością nieodbiegające od wyrobów browarniczych „reszty Europy”. A jednak znakiem rozpoznawczym „naszych” wciąż pozostaje pusta butelka, walające się puszki, papiery i folia. Tak, gdzie zobaczymy śmieci – Polak może zawołać „Hej! Nasi tu byli!”. Niestety, ten okrzyk nie niesie w sobie radości, ani dumy.

Komentarze:

Jeszcze nie ma komentarzy - możesz być pierwszy.

Pani/Pan

Adres e-mail

Komentarz

Zapamiętaj moje dane
Powiadom mnie o nowych komentarzach

Wpisz tekst z obrazka: