2012.09.03

2007? To był rok!

Powiem Panu na ucho, Panie sąsiedzie, że niedawno wpadł mi do głowy pomysł. Dla jego realizacji przeglądałem dawne notatki. Zerknąłem również do podręcznego, komputerowego „Kresowego Archiwum”. W nim mieszczą się pogrupowane wedle dat gazetowe teksty do poszczególnych minionych numerów. Mam jeszcze „Lwowskiego Pocztyliona”, do którego pakuję najświeższe „wypotki” zsyłane w weekend. Natomiast w „Szczepciu” gromadzę bieżące materiały, napisane u „Cioci Bańdziuchowej”. Pod hasłem „Na Gródku” znajduję wszelkie redakcyjne, mniej ważne tematy. Za to w „Trymudce” kryją się serdeczne sekrety oraz oczywistości. Słowem, siedząc za biurkiem, nie ruszam się z rodzinnego grodu, do którego postanowiłem nie jeździć z uwagi na głęboką niechęć do obecnie w nim panującej atmosfery. Przepraszam, Panie sąsiedzie, że rozgadałem się o szczegółach komputerowego biurka, zamiast kontynuować wątek o przeglądanym archiwum.
Nie znalazłem tego, czego szukałem. Jednak przy okazji wpadłem na informacje o wydarzeniach dokładnie sprzed pięciu lat. Wtedy emocjonowaliśmy się między innymi kolejnym sukcesem bytomskiego lekkoatlety Marka Plawgi. Trzeba przyznać, że był to nad wyraz uzdolniony sportowiec i nietuzinkowa postać. Mówię w czasie przeszłym, gdyż Marek doszedł wieku, w którym raczej myśli się o zawodniczej emeryturze, niż o następnych triumfach na bieżni. Wtedy z dwoma brązowymi medalami wrócił z ulubionej przez siebie Osaki. Tam w 2001 roku rezultatem 48,16 s poprawił rekord Polski na koronnym swym dystansie 400 metrów przez płotki. Sześć lat później w tym samym mieście dwukrotnie stanął na podium mistrzostw świata. Miłośnicy „królowej sportu” pamiętają, jak w finałowym biegu zaatakował z dalszej pozycji. Wyprzedził Jamajczyka i Amerykanina. Dochodził znakomitego Dominikańczyka. Zabrakło kilku metrów do srebra. Oprócz zdobycia brązu mistrzostw globu, wynikiem 48,12 poprawił własny rekord kraju. W sztafecie 4x400 metrów biało-czerwoni w składzie z Plawgą też uplasowali się na 3. pozycji.
2007 rok okazał się zresztą w ogóle niezgorszy dla bytomskiego sportu. Hokeiści Polonii awansowali do ekstraligi. Dżudoka Robert Krawczyk został mistrzem Europy. Tym zwycięstwem osłodził sobie i nam gorycz braku medalu ateńskich Igrzysk Olimpijskich. W 2007 powstał Klub Koszykarski Bytom. Niestety, niedługo kontynuował tradycje Bobrów. Piłkarska Polonia po dwudziestoletniej przerwie wróciła do ekstraklasy. Zbyt wiele w tamtym sezonie nie zdziałała, ale występując w roli Kopciuszka, utrzymała się w najwyższej lidze. Zresztą nie musiał być z drużyny byle jaki Kopciuch, skoro zdecydowanie lepiej zaczęła pamiętny sezon, niż jej obecna pierwszoligowa wersja. Będę się powtarzał, ale uważam za bestialstwo pozostawienie na boisku bez odpowiedniej piłkarskiej obstawy teraźniejszej utalentowanej miejscowej młodzieży na pastwę znacznie bardziej doświadczonych rywali... Chwała naszym futbolowym oseskom, że nie załamały się po laniu z Termaliką i pokazały w pierwszej połowie meczu z Sandecją całkiem niezłą i zadziorną grę. Co z tego, skoro polonijna dziatwa nie mogła liczyć na zmiany, bo trener w zapasie dysponował dwoma graczami. Mało brakowało, a w pole zostałby posłany jeden z bramkarzy.
Przyznam sąsiedzie, iż, jak sięgam pamięcią, takiej sytuacji nie wspomnę. Ciekawe, co przyniosą wzmocnienia drużyny kolejną młodzieżą oraz byłym przejrzałym graczem Polonii, niektórym kibicom różnie się kojarzącym... Nie przekonują mnie argumenty, że po spadku w zeszłym sezonie zespół szykowany był do drugiej ligi i tylko zbieg okoliczności przywrócił go do poprzedniej klasy. Przecież od zakończenia minionych rozgrywek głośno mówiło się o planowanych fuzjach klubów oraz o plajcie „Cidrów”. To gwarantowało Polonii pozostanie w pierwszej lidze. Należało więc od razu przygotować się do ponownego zajęcia miejsca na zapleczu ekstraligi. Ewentualnie trzeba było nie zawracać tym głowy zawodnikom i kibicom, skupiając się na starcie w drugiej lidze, do której niebiesko- czerwoni zostali zdegradowani.
Można oczywiście wychodzić z założenia, że co klubową młodzież nie zabije, to ją wzmocni, ale nie ma czasu na taką drastyczną terapię i eksperymenty. Trudno będzie odrobić obecne wielopunktowe straty. Chyba że od razu zakładało się taki rozwój wydarzeń, wychodząc z założenia, że przyjemniej spaść z pierwszej niż z drugiej ligi... Mówi Pan sąsiedzie, iż na wstępie poprzedniego sezonu bytomski zespół też dostawał lanie, a mało brakowało, aby utrzymał się w pierwszej lidze bez decyzji przy zielonym stoliku. Owszem, ale wtedy posiadał kadrę, która przynajmniej teoretycznie powinna porządzić na zapleczu ekstraklasy i Bóg raczy wiedzieć, czemu tak się nie stało. Poza tym po pierwszych czterech kolejkach miał na koncie 3 punkty, gdy teraz 0. Rzeczywiście, przed tymi rozgrywkami zarząd sportowej spółki apelował o cierpliwość. Ostrzegał, że na efekty pracy nowego trenera trzeba poczekać trzy, cztery miesiące. Ale czy nie było to kunktatorstwo, zasłona dymna? Choć chciałoby się wspominać wyłącznie miłe chwile, ale do świadomości wdziera się bieżąca szara rzeczywistość.

Komentarze:

Jeszcze nie ma komentarzy - możesz być pierwszy.

Pani/Pan

Adres e-mail

Komentarz

Zapamiętaj moje dane
Powiadom mnie o nowych komentarzach

Wpisz tekst z obrazka: