2014.06.02

Sado-maso?

​Być może powinienem zacząć myśleć o emigracji z Bytomia. W ciągu ostatniego ćwierćwiecza potrafiłem w tym mieście tylko krytykować prezydentów. Same uczucia negatywne, więc po cóż taki sadomasochistyczny związek z miastem?

Janusz Paczocha - rzutki i inteligentny, ale uparty jak muł. Marek Kińczyk - inteligentny, uparty jak muł, w dodatku bez uroku Paczochy. Krzysztof Wójcik - bez uroku Paczochy, bez błysku Kińczyka, za to obarczony wszystkimi wadami i cechami szczególnymi postkomunistów. Tak solidarny z Aleksandrem Kwaśniewskim, że chyba podzielał jego fascynacje kontuzjami goleni i nieodpornością na wirusy z Filipin. Piotr Koj - skrzyżowanie Paczochy z Kińczykiem i Katarzyną Krzemińską - żywy i gorzki dowód na to, że można nie tylko odziedziczyć, ale także spotęgować najgorsze cechy poprzedników.

Wreszcie Damian Bartyla -  może chęci miał  i dobre, ale z wielu jego decyzji personalnych wyglądało oblicze Mariana Stajno, który u Wójcika był nadprezydentem, a u Bartyli wydać się mógł głównym kadrowym. W ten sposób "prezes naszego klubu" zakiwał się na śmierć, choć chciał Latacz. To znaczy latać.

2 lata temu wielu przeciwników Bartyli zarzucało mu, że idzie do Ratusza tylko po to, aby poprawić los piłkarskiej Polonii. Nadszedł czas obrachunków. Trzeba zapytać, czy przypadkiem los Bytomia w rękach Bartyli nie toczy się tak samo jak los Polonii, która właśnie spadła do III (według dawnej nomenklatury: IV) ligi. Na razie Bytom ma lepsze PR, ale to chyba Polonia ma lepsze szanse na poprawę swego losu. W sporcie przecież "piłka jest okrągła, a bramki są dwie".

Komentarze:

Jeszcze nie ma komentarzy - możesz być pierwszy.

Pani/Pan

Adres e-mail

Komentarz

Zapamiętaj moje dane
Powiadom mnie o nowych komentarzach

Wpisz tekst z obrazka: