ZB 39 | 27.09.2021 | Środek życia | Marcin Hałaś

Awantura, czyli trochę życia na scenie Opery!

​Świetny spektakl. Oto wreszcie mamy na scenie Opery Śląskiej trochę życia. Jest jazz, improwizacja, zabawa, a przy okazji krótki kurs muzyki operowej i popularnej widzianej nieco z przymrożeniem oka, acz z dwóch różnych stron.

Na operowej scenie zazwyczaj bywa śmiertelnie poważnie – z akcentem na śmiertelnie, zwłaszcza w poincie. Radames i Aida umierają żywcem zamknięci w grobowcu, Carmen pada przebita sztyletem, Halka rzuca się ze skały w nurt rzeki, Cavaradossi ginie przed plutonem egzekucyjnym, Violetta kona w objęciach Alfreda, a Mimi umiera na gruźlicę.

Muzyczny kabaret

W spektaklu „Muzyczna awantura z happy endem” nie umiera nikt. Bo właściwie nie jest to spektakl operowy, tylko muzyczny. Nazwano go stand-upem, zresztą chyba nie do końca trafnie. Bo stand-up to improwizowany monolog. Tutaj mamy do czynienia z dialogiem, a improwizacja jest raczej tematem niż formą. W każdym razie widz, dla którego klasyczny spektakl operowy jest „nie do przeżycia” – bez żadnej obawy powinien wybrać się na „Muzyczną awanturę z happy endem w tle”.To rodzaj muzycznego kabaretu, w którym jazz przeplata się z kompozycjami klasycznymi.

A wszystko rozpoczyna się od... pomyłki. Pomylił się pracownik działu organizacji widowni – bo oto na scenie pojawiają się tego samego dnia i o tej samej porze twórcy gotowi do dania dwóch różnych spektakli. Z jednej strony Adam Snopek – pianista jazzowy i improwizator. Z teatrami współpracuje „często i gęsto” – w Teatrze Śląskim w Katowicach jest aranżerem. Z drugiej strony „klasyczni nudziarze”, czyli kwintet kameralistów Opery Śląskiej. On chce grać jazz, standardy muzyki rozrywkowej i filmowej, oni – mają w repertuarze muzykę klasyczną. Ktoś więc powinien spasować i zejść ze sceny. Ale ponoć zawsze chodzi o to, żeby „ze sceny zejść niepokonanym”.

Od kłótni do dialogu

Na samym początku się kłócą. Potem rywalizują. Wreszcie zaczynają dialogować – popisywać się przed sobą nawzajem, ale także nawzajem się uczyć. Bo okazuje się, że wiele motywów muzyki operowej i poważnej można zagrać na fortepianie na jazzową modłę. I na odwrót – standardy muzyki rozrywkowej można zaaranżować na kwintet smyczkowy.

Pomysłodawcą spektaklu jest Adam Snopek – żywiołowy, z zacięciem aktorskim, widać że scena jest swoim żywiołem. Jego adwersarzem z drugiej strony jest altowiolinista Łukasz Unger, mający zupełnie inny temperament. Tak jakby nieokiełznanego urwisa z fantazją do wygłupów zestawić z klasowym prymusem-kujonem. Ale przecież od dawna wiadomo, że zderzenie przeciwieństw może przynieść dobry efekt – niekoniecznie w życiu, ale w teatrze czy filmie już tak.

Można się pośmiać, ale też i dowiedzieć się czegoś (być może nowego) o muzyce. Czy Verdi notorycznie plagiatował sam siebie? Czy niemal wszystkie piosenki napisane są na motywie tylko jednej – „Pieski małe dwa”? I tak dalej... A wszystko ilustrowane lekkimi i dowcipnymi „wstawkami” tanecznymi w wykonaniu artystów baletu.

Wymiar pragmatyczny

Ten spektakl to po prostu kawałek dobrej zabawy. Dyrektor Opery Śląskiej Łukasz Goik nie bał się wprowadził takiej na tę szacowną scenę – i chwała mu za to. Ale decyzja ma zapewne także wymiar pragmatyczny. W styczniu rozpoczyna się remont sceny bytomskiej Opery. A taki kameralny, nisko obsadowy spektakl łatwiej będzie grać na wyjazdach, na mniejszych scenach z uboższym zapleczem technicznym. Gdyby zaś rządowym urzędnikom znowu coś odbiło i wprowadzili kolejne obostrzenia COVID-owe, to dla zmniejszonej przez zarządzenia sanitarystów publiczności łatwiej (i ekonomiczniej) będzie grać kameralne przedstawienia, a nie wielkie widowiska. I wreszcie rzecz najważniejsza – takie przedstawienie to świetny pomysł marketingowy na wypromowanie kwintetu kameralistów Opery Śląskiej. Owszem – do tej pory dawali koncerty w sali im. Adama Didura, ale dla większości melomanów byli kompletnie nierozpoznawalni. Teraz może się to zmienić. A na przykład Łukasz Unger to także od dawna organizatorów Bytomskich Wieczorów Organowych, ale też... kompozytor.

Przyznam, że uwielbiam takie awantury!

Komentarze

Pani/Pan

Adres e-mail

Komentarz

Zapamiętaj moje dane
Powiadom mnie o nowych komentarzach

Wpisz tekst z obrazka:

Don't put anything here